Książki naukowe

Autor książki Człowiek i twórczość ideą przewodnią uczynił słowa Martina Heideggera „Kiedy miłość wstępuje w myślenie”, by w ten sposób wprowadzić Czytelnika w tajemnice ludzkiej twórczości kulturowej.  Szkice z filozofii kultury  zostały przez Autora pogrupowane w trzy części. W pierwszej wprowadza nas w zagadnienia filozofii kultury, Boga i religii oraz tajniki twórczej miłości. W drugiej zaprasza Czytelnika do pójścia z nim na poszukiwanie prawdy, dobra i piękna, bez których nie tylko człowiek nie może tworzyć, ale i sensownie egzystować. Trzecia z kolei część gromadzi eseje ukazujące sylwetki twórców kultury, których spotkał na drodze swojego życia. Prezentowane szkice rozpoznają, jak w ludzkim doświadczeniu zazębiają się ze sobą, bądź mogą się zazębiać, filozofia, teologia i religia. Łączy je w jedną całość nie tylko osoba autora, lecz coś chyba bardziej istotnego, a mianowicie tradycja chrześcijańskiego stylu życia, chrześcijańskiej filozofii, sztuki i literatury. Ale również przekonanie, że należy otwierać się na wszelkie przejawy twórczej aktywności ludzi i unikać natychmiastowego oceniania tego, co się widzi, albo w czym się uczestniczy. Warto natomiast pozostawać rzetelnym świadkiem Objawienia, na podobieństwo takich myślicieli, jak św. Augustyn, Rajmund Lull, John Henry Newman czy Jacques Maritain.

Dlatego autor stawia zasadnicze pytanie: czy filozofia, literatura i sztuka mogą obejść się bez chrześcijaństwa? I odpowiada: tak, bo ludzka wyobraźnia potrafi wiele; niemniej jednak byłoby to aktem wielkiej gruboskórności i zapewne szybko stalibyśmy się agnostykami albo wręcz ateistami, którzy co najwyżej starają się przeżywać wzniosłość i otchłań kosmosu, sądząc, że w ten naturalistyczny sposób tworzą religię bardziej atrakcyjną od tej, której źródłem i rozstrzygającym punktem odniesienia jest osobowo pojęty Bóg. W przeciwieństwie ks. prof.  Sochoń poszukuje istoty ludzkiej twórczości, jako wyrazu osobowego dynamizmu człowieka, otwartego na piękno, dobro i prawdę, szukającego ostatecznego spełnienia w miłości, będącej niekłamaną próbą naśladowania Boskiej miłości - caritas.
 

O tej książce pisał następująco Piotr Wojciechowski: „Czytelnika uderzają przede wszystkim trzy cechy tego pisania: po pierwsze – jego ton osobisty, po drugie – jego przenikliwa krytyka współczesności – społeczeństwa, obyczaju, cywilizacji, epoki. A do tego – po trzecie – optymizm; nieugięty optymizm czerpiący ze źródeł metafizycznych i biologicznych. Godzenie akcentów krytycznych i optymizmu to jedna z podstawowych cech logicznej konstrukcji tych szkiców. (…) „Jak żyć chrześcijaństwem” to duża książka. Ponad trzysta stron druku, a do tego ambitny zamiar – spojrzenia na całe chrześcijaństwo, jako na formę religijną, na zjawisko kulturowe i społeczne, na to, czym czytelnik może pożywić się duchowo”.

(„List do Pani” 2015 nr 2, s. 22)

artykuł: Szósta droga Jacque’a Maritaina, s. 343-352.